جنگل‌های بارانی تا یک قرن دیگر از زمین محو می‌شوند

سرعت سرسام‌آور تخریب جنگل‌های بارانی به قدری است که ممکن است در 100 سال آینده آنها را از دست بدهیم.

به گزارش ایانا از گاردین، با نرخ فعلی جنگل ‎ زدایی، جنگل‌های بارانی در یک قرن آینده محو خواهند شد. توقف تغییرات آب و هوایی یک هدف دست نیافتنی باقی خواهد ماند مگر آنکه کشورهای فقیر به حفظ این جنگل‌ها اقدام کنند.

اگر شما می‌ ‎ خواهید اثرات تغییر آب و هوا را ببینید بر فراز جنگل‌های مناطق بارانی پرواز کنید. 30 سال پیش، یک کمربندی وسیع دور زمین را از آمریکای جنوبی تا جنوب شرق آسیا و آفریقا پوشانده بود، اما امروز، بخش‌های وسیعی از این کمربند جای خود را به درختان نخل، درختان رزین‌دار، چراگاه‌های وسیع، کشاورزی سویا، گسترش شهرها و سدها داده است.

بشر طی هزاران سال در مناطق استوایی برای تهیه چوب و کشاورزی جنگل‌زدایی می‌کرده است، ولی در حال حاضر، یک تحول فیزیکی در حال شکل‌گیری است. هر ساله حدود 18 میلیون هکتار از جنگل‌های در سراسر جهان از بین می‌رود. در عرض 40 سال، احتمالا به اندازه قاره اروپا جنگل از دست رفته است. نیمی از جنگل‌های استوایی و بارانی در یک قرن گذشته از بین رفته‌اند. آخرین تجزیه و تحلیل‌های ماهواره‌ای نشان می‌دهد که در 15 سال گذشته نقاط جدیدی از کامبوج تا لیبریا شناسایی شده است که با نرخ جنگل‌زدایی فعلی تا 100 سال آینده محو خواهد شد.

هرچه سریعتر جنگل‌ها از بین می‌روند، شانس احتمال کاهش یا عکس شدن روند تغییرات آب و هوا کمتر می‌شود. جنگل‌زدایی مناطق حاره‌ای باعث می‌شود تا دی اکسید کربن، از گازهای اصلی گلخانه‌ای در جو باقی مانده و اثرات گلخانه‌ای را افزایش دهد. جنگل زدایی در آمریکای لاتین، آسیا و آفریقا می‌تواند بارش آب و هوا را تحت تاثیر قرار داده و در همه جا از غرب ایالات متحده تا اروپا و چین اثرگذار باشد.

تصویری از نقشه‌های تهیه شده که سطح جنگل‌های از دست رفته بین سال‌های 2001 تا 2014

(منبع: Global Forest Watch )

اتفاق نظر دانشمندان علوم جوی در جهان بر این است که 12 درصد از تولید گازهای گلخانه‌ای توسط فعالیت بشری در حال حاضر به دلیل جنگل‌زدایی در مناطق گرمسیری است. حفاظت از جنگل‌ها بسیار اهمیت دارد، کربن نگهداری شده در جنگل‌های جمهوری کنگو به وسعت 150 میلیون هکتار نزدیک به سه برابر انتشار جهانی آن است. جمعیتی که در اطراف جنگل‌ها زندگی می‌کنند، غالبا فقیر هستند. بدون جنگل‌ها، این مردم به سمت شهرها برای یافتن کار و یا به سمت کشورهای ثروتمند کوچ می‌کنند. جنگل‌های انبوه بارانی نه تنها غذا، انرژی مطمئن، درآمد و گیاهان دارویی برای 300 میلیون نفر از جمعیت جهان را به طور مستقیم تامین می‌کنند، بلکه زیستگاه غنی برای حیات وحش جهان نیز به شمار می‌آیند.

با وجود اینکه اغلب کشورها در کنفرانس 2015 پاریس متعهد به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و حفظ درجه حرارت زمین کمتر از دو درجه سانتیگراد شدند، این هدف بزرگ بدون توقف جنگل‌زدایی و یا حداقل کاهش نرخ جنگل زدایی در جنگل‌های انبوه بارانی امکان پذیر نخواهد بود.

به همین منظور، بیش از 50 کشور در حال توسعه که در جنگل‌های بارانی جهان سهم دارند، متعهد شده‌اند تا برای مقابله با برداشت غیرقانونی جنگل، کاشت مجدد درختان و احیای اراضی تخریب شده اقدام کنند. اهداف برخی از کشورها در این رابطه خیلی بلند پروازانه است. چین، برزیل، بولیوی و جمهوری دموکراتیک کنگو با هم متعهد شده‌اند که 50 میلیون هکتار از جنگل‌ها -محدوده‌ای به اندازه کشور اسپانیا- را حفاظت کنند یا به‌طور مثال اندونزی به خاتمه دادن به جنگل‌زدایی غیرقانونی و احیای 12 میلیون هکتار از جنگل‌های پاکتراشی شده خود وعده داده است. همین طور هندوراس به احیای یک میلیون هکتار از جنگل‌ها تا سال 2030 متعهد شده است. همه این هدف‌های عنوان شده در این کشورها برای احیای جنگل‌های آسیب دیده و کاهش انتشار 24 تا 30 درصدی از گازهای گلخانه‌ای جهان گام بسیار بزرگی است.

علم و اقتصاد دو مولفه شاخص مورد نیاز برای مقابله با جنگل‌زدایی هستند. اما یک نکته بزرگ وجود دارد: کشورهایی با جنگل‌های انبوه بارانی عموما از فقیرترین کشورهای جهان هستند که از گذشته برای توسعه اقتصادی خود به منابع جنگلی وابسته بودند. وعده‌های داده شده توسط این کشورها در بسیاری موارد مشروط به کمک‌های مالی و فنی از کشورهای ثروتمند است و این نکته مهم است که کشورهای غنی در سالیان طولانی گذشته علت اصلی گرم شدن کره زمین در جهان بوده‌اند.

کشورهای ثروتمند در کنفرانس پاریس متعهد به تامین 100 بیلیون دلار برای اقدامات کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشورهای فقیر شده‌اند. علاوه براین، مکانیسمی جدید سازمان ملل متحد بر تامین هزینه‌های مورد نیاز کشورها برای احیا و حفاظت از جنگل های گرمسیری و نیمه گرمسیری از کشورهای ثروتمند طراحی شده است. اما این سیستم نیز بدلیل فساد گسترده مالی در کشورهای فقیر در اجرا و پیاده‌سازی بسیار بحث‌برانگیز است. البته این نگرانی نمی‌تواند مانع انجام تعهدات کشورهای ثروتمند در کمک‌های مالی و فنی به کشورهای فقیر برای حفاظت از جنگل‌های مناطق گرمسیری باشد./

ترجمه: شهره صدری‌خانلو

منبع: گاردین

L-951106-01