چشمانداز در نظر گرفته شده برای کشاورزی ممکن است نادرست باشد
نیاز به تعریف اهداف جدید برای تأمین غذای آینده
"تولید مواد غذایی باید تا سال 2050 برای تأمین غذایی جمعیت رو به رشد جهان، دو برابر شود"، این ایدهای است که در سالهای اخیر مکرراً بین طیف گستردهای از سیاستگزاران، دانشگاهیان و کشاورزان تکرار و پذیرفته شده است، اما در حال حاضر محققان در حال به چالش کشیدن این ادعا هستند و چشمانداز جدیدی برای آینده کشاورزی را نشان میدهند.
"تولید مواد غذایی باید تا سال 2050 برای تأمین غذایی جمعیت رو به رشد جهان، دو برابر شود"، این ایدهای است که در سالهای اخیر مکرراً بین طیف گستردهای از سیاستگزاران، دانشگاهیان و کشاورزان تکرار و پذیرفته شده است، اما در حال حاضر محققان در حال به چالش کشیدن این ادعا هستند و چشمانداز جدیدی برای آینده کشاورزی را نشان میدهند.
به گزارش ایانا از PHYS ، تحقیقات منتشر شده در مجله علوم زیستی نشان میدهد که تولید مواد غذایی به احتمال زیاد نیاز به افزایش 25 تا 75 درصدی تا سال 2050 برای تأمین تقاضای غذایی انسان دارد. میچ هانتر، دانشجوی دکترای زارعت از دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه پنسیلوانیا در این باره میگوید: "این ادعا که ما نیاز به تولید دو برابری محصول کشاورزی و تولیدات دامی تا سال 2050 داریم با دادهها پشتیبانی نمیشود." در واقع تجزیه و تحلیلها نشان میدهد که تولید در آینده نیاز به افرایش دارد ولی نه به سرعتی که دیگران ادعا کردهاند.
با این حال روشن است که تقاضای غذا در آینده تنها بخشی از داستان است. در دهههای آینده، کشاورزی هم از لحاظ تأمین مواد غذایی و هم از لحاظ اطمینان از محیط زیست سالم مورد توجه قرار خواهد گرفت. هانتر توضیح میدهد، در حال حاضر، وضعیت در بخش کشاورزی با اهداف قانع کننده برای تولید مواد غذایی واقعا از تعادل خارج شده است، در حالیکه هیچ مفهوم روشنی از این پیشرفت و افزایش تولید بر محیط زیست دیده نمیشود.
برای دستیابی به کشاورزی در سال 2050، ما باید اهداف را برای هر دو وجه موضوع یعنی تولید مواد غذایی و اثرات محیط زیستی ببینیم. بررسی روندهای اخیر در اثرات محیط زیستی کشاورزی نشان میدهد که بهطور چشمگیری بر اثر افزایش این اثرات، کیفیت منابع آب و خاک و ثبات آب و هوا در حال کاهش است. محققان ادعا میکنند که تغییر اهداف کمی صورت گرفته در بخش کشاورزی باعث شکلگیری چالشهای جدی در دهههای آینده خواهد شد.
سال گذشته، منطقه مرده در خلیج مکزیک، یکی از نواحی پر تولید شیلات در جهان بود. این ناحیه در شکل نتایج مدلسازی حاصل از ورود روانابهای حاوی فسفر و نیتروژن کشاورزی را نشان میدهد. Credit: NOAA
استاد اکولوژی کاربردی گیاهان و نباتات از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، دیوید مورتسمن یکی از همکاران در تحقیق انجام شده میگوید: "تولید مواد غذایی و حفاظت از محیط زیست باید بهعنوان چالش بزرگ کشاورزی مد نظر قرار گیرد". یافتههای جدید دارای پیامدهای مهمی برای کشاورزی هستند. پیشبینی کاهش تقاضا احتمالاً نشان خواهد داد که قیمت مواد غذایی تا حدی که برای دهههای آینده متصور شده بود، بالا نخواهد رفت. اگرچه نویسندگان این مطالعه یادآوری کردهاند که باید توجه داشت مدلهای پیشبینی اقتصادی در حال حاضر بهروزرسانی شده است، ولی پیشبینی قیمت مواد غذایی میتواند با تجزیه و تحلیل یافتههای جدید تا حد زیادی دستخوش تغییر شود.
همزمان، کشاورزان به افزایش تلاش برای نگه داشتن مواد مغذی در زمینها، کاهش گازهای گلخانهای و بهبود کیفیت خاک نیاز دارند.
این تجزیه و تحلیل بر پایه دو حالت رایج تقاضای مواد غذایی طرحریزی شده است، یکی از این حالتها بر اساس نظر فائو و دیگری بر اساس نظر دیوید تیلمن، زیست بوم شناس برجسته دانشگاه مینه سوتا است. هانتر در مورد این دو نظریه در مورد تقاضی مواد غذایی در آینده میگوید: "هر دوی این پیشبینیها معتبر و مهم هستند، اما این پیشبینیها برای یک دهه گذشته مورد استفاده قرار گرفتهاند، و تولید جهانی بهطور قابل توجهی در این مدت صعود کرده است".
بنابراین، در حالیکه مطالعه تیلمن نشان داد که تقاضای جهانی با افزایش 100 درصدی کالری در سال 2050 به نسبت 2005 روبهرو خواهد بود، این معادل تنها 68 درصد افزایش تولید به نسبت سال 2014، براساس دادههای اخیر سالهای در دسترس است. در طرحریزی فائو پیشبینیهای مختلفی استفاده میشود و پیشبینی تقاضا کمتر است، تا جایی که افزایش تولید در سال 2050 تنها 26 درصد به نسبت تولید سال 2014 افزایش خواهد داشت.
هانتر میگوید: با توجه به این که چه مقدار تولید بهتازگی افزایش یافته است، خیلی گمراهکننده است که ما به این استدلال ادامه دهیم که تا سال 2050 ما نیاز به تولید دو برابری محصولات کشاورزی خواهیم داشت." او ادامه میدهد که هدف دو برابر شدن تولیدات مواد غذایی، مقابله با چالشهای محیط زیستی در بخش کشاورزی را بسیار سختتر میکند. با دو برابر شدن تولید مواد غذایی، ما باید بهرهوری کشاورزی را نیز به سرعت افزایش دهیم در حالیکه ما هنوز نمیدانیم چطور بازدهی سیستمهای کشاورزی را افزایش دهیم بدون این که باعث افزایش اثرات محیط زیستی شویم. در واقع ما باید به دنبال راه حلهایی برای کاهش اثرات محیط زیستی کشاورزی باشیم تا به تعاریف پایداری در کشاورزی برسیم./
ترجمه: شهره صدریخانلو
L-951206-03
دیدگاه تان را بنویسید