از طرف سازمان دامپزشکی صورت گرفت:
اجرای پروژه همکاری با فائو برای مقابله با بیماری AHPNS/ شناسایی بیماری سندروم مرگ زودهنگام در میگوهای پرورشی
بهمنظور کاهش خطرات ناشی از بیماری سندروم مرگ زودرس میگو، پروژه همکاری با فائو اجرا شد.
بهمنظور کاهش خطرات ناشی از بیماری سندروم مرگ زودرس میگو، پروژه همکاری با فائو اجرا شد.
به گزارش خبرنگار ایانا، در سالهای اخیر یکی از بیماریهای نوپدید با عنوان بیماری EMS ( Early Mortality Syndrome ) یا سندروم مرگ زودهنگام در میگوها شناخته شده است که به آن امروزه سندروم نکروز حاد هپاتوپانکراس AHPNS ( Acute Hepatopancreatic Necrosis Syndrome ) گفته میشود. این بیماری باعث بروز تلفات سنگین میگو در کشورهای چین، ویتنام، مالزی، تایلند و مکزیک شده است و نامگذاری آن بهدلیل ایجاد تلفات میگوهای پرورشی تازه ذخیرهسازی شده در استخرها بوده است. شدت بیماری بهگونهای است که در سال 2011 مناطق آلوده چین 80 درصد محصول خود را از دست دادند. میزان خسارات وارده در کشور ویتنام طی سال 2011 از این بیماری بیش از 570 هزار دلار و در سال 2012 حدود 7.2 میلیون دلار بوده است. این بیماری در نیمکره غربی نیز گزارش شده و در یکی از مناطق مکزیک طی سال 2013 خساراتی بیش از 118 میلیون دلار وارد کرد. در سال 2015 این بیماری از طرف سازمان جهانی بهداشت دام ( OIE ) در لیست بیماریهای اخطارکردنی قرار گرفت.
این بیماری در گونههای P.monodon و P.chinesis و L.vanamei باعث مرگ و میر شدید (گاه تا 100 درصد) طی 30 روز ابتدایی پرورش پس از ذخیره سازی بچه میگوها در استخرهای پرورش میشود.
علائم بالینی:
علائم این بیماری شامل بیحالی، رشد کم، از دست دادن پوسته خارجی (پوسته نرم)، شنای کج، خالی بودن روده و رنگ پریدگی است. همچنین میگوهای بیمار دارای هپاتوپانکراس غیرنرمال (کوچک شدن، التهاب، رنگ پریدگی و گاهی حضور لکههای سیاهرنگ) بوده که بهراحتی در لای دو انگشت له نمیشود.
عامل بیماری:
عامل بیماری، باکتری بهنام Vibrio parahaemolyticus است که حاوی پلاسمید به نام pAP1 با وزن تقریبی 69 kbp است. این پلاسمید حاوی دو ژن ( Pir A/B ) بوده که تولید توکسینهائی با وزن اولی 12.7 kDa و دومی 50.1 kDa میکنند. این توکسینها باعث ایجاد AHPND در میگوها میشود. این سویه تهدیدی علیه بهداشت عمومی ندارد.
اپیدمیولوژی بیماری
این بیماری در کشورهای آسیای جنوب شرقی در سه گونه پرورشی مهم دنیا مونودون و وانامی و چینی مشاهده شده و تاکنون از کشورهای چین، ویتنام، مالزی، تایلند و مکزیک گزارش شده است. شوری، درجه حرارت و همچنین PH بالا از عوامل محتمل در بروز این بیماری محسوب میشود. این بیماری مختص بچهمیگوهای با سن زیر 30 روزگی است.
روش تشخیص بیماری:
Nested - PCR - کشت باکتریایی - هیستوپاتولوژی
شرکت در پروژه FAO :
بهمنظور کاهش و مدیریت خطرات ناشی از این بیماری سازمان خوارو بار جهانی فائو ( FAO ) به اجرای پروژه همکاری مشترک با تعدادی از کشورهای تولیدکننده میگو در قالب قرارداد FAO TCP/INT/3502 اقدام کرد. این قرارداد با حضور 11 کشور شامل: کلمبیا، اکوادور، گواتمالا، هندوراس، هندوستان، جمهوری اسلامی ایران، مکزیک، پاناما، پرو، فیلیپین و سریلانکا منعقد شد.
بر اساس گزارش دفتر بهداشت و مدیریت بیماریهای آبزیان سازمان دامپزشکی کشور، پروژه مذکور طی سه کارگاه آموزشی در کشورهای پاناما، هندوستان و تایلند، جهت کاهش و مدیریت خطر بیماری نکروز حاد هپاتوپانکراس ( AHPND ) برگزار و بهمنظور توانمندسازی کشورهای عضو این پروژه، از نظرات و تجربیات کارشناسان ارشد فائو استفاده شد.
به گفته امرالله قاجاری (هماهنگکننده ملی پروژه) کارگاه آموزشی - مشورتی جهت تهیه نقشه راه و اقدامات عملی ( Action Plan ) که شامل چگونگی و نحوه پیشگیری از این بیماری، راههای تشخیصی بیماری، خطرات بهداشت عمومی و تجارت بینالملل، اجرای مراقبت هدفمند فعال و غیرفعال درباره این بیماری، اجرای سیستم بهداشتی - قرنطینهای، اجرای اقدامات مدیریتی خوب و استاندارد در مراکز تکثیر و مزارع پرورش میگو ( GAP و GMP )در تاریخ هفتم و هشتم اسفندماه با حضور مشاور و کارشناس ارشد فائو، دکتر کارونا ساگار در استان بوشهر برگزار شد.
قابل ذکر است در این کارگاه آموزشی - مشورتی کارشناسان سازمان دامپزشکی کشور و سازمان شیلات ایران، همچنین کارشناسان ادارات کل دامپزشکی استان بوشهر و سایر استانهای میگو پرور شامل گلستان، خوزستان، هرمزگان و سیستان و بلوچستان و پژوهشکده میگو و کارشناسان و بهرهبرداران بخش خصوصی در حوزه تکثیر و پرورش میگو حضور داشتند./
V-951218-03
دیدگاه تان را بنویسید