کشاورزی تجاری محرّک غالب جنگل‌زدایی در مناطق گرمسیری است/ در آمریکا جنوبی، میزان جنگل‌تراشی با افزایش بیش از 60 درصدی به علت فعالیت‌های کشاورزی تجاری بوده است

تحقیقات جدید نشان داده است که کشاورزی تجاری، در مقیاس بزرگ، محرّک غالب جنگل زدایی در مناطق گرمسیری است.

به گزارش ایانا از وبسایت جهان کشاورزی، طبق مطالعات صورت گرفته که نتایج آن در مجله نامه های تحقیقات زیست محیطی 1 منتشر شده است؛ عملیات پاکتراشی، برای توسعه کشاورزی در مقیاس بزرگ، مسئول افزایش سهم تمامی جنگل های از دست رفته - که در برخی مناطق بیش از نیمی از دست رفته اند- در مناطق گرمسیری بین سال های 2000 تا 2012 بوده است.

گروه دانشمندان دانشگاه دووک 2 ایالت کارولینای شمالی 3 امریکا روند جنگل زدایی را با اندازه گیری پاکتراشی، در یک دوره 12 ساله، با استفاده از نقشه های هوایی با وضوح بالا که در دانشگاه مریلند 4 تهیه شده است،

تجزیه و تحلیل کرده اند. آنها دریافتند که جنوب شرق آسیا و آمریکا جنوبی شدیدترین میزان نابودی جنگل ها را داشته اند. در طول مدت مطالعه، 79 درصد از جنگل زدایی ها در این مناطق گرمسیری رخ داده است. جنیفر جی سوئنسون (Jenifer J Swenson) ، دانشیار مدرسه محیط زیست نیکلاس دووک، می گوید: "در آمریکا جنوبی، میزان جنگل زدایی بیش از 60 درصد افزایش داشته است که به دلیل رشد میزان پاکتراشی جنگل در مقیاس متوسط و بزرگ به علت فعالیت های کشاورزی تجاری در مقیاس صنعتی بوده است."

در جنوب شرق آسیا میزان جنگل های از دست رفته از یکهزارو 400 کیلوهکتار(یک میلیون و 400 هزارهکتار) در سال 2001 به سه هزارو 700 کیلوهکتار(3 میلیون و 700 هزارهکتار) در سال 2012 رسیده است.

برزیل سیاست های سختگیرانه تری برای محدود کردن گسترش کشاورزی تا سال 2012 داشته و تنها کشوری بوده که روند معکوس در جنگل زدایی را طی کرده است. میانگین سالانه جنگل زدایی تقریباً از سه هزار کیلوهکتار به دوهزارو 150 کیلوهکتار بین نیمه اول تا دوم دوره مطالعه کاهش یافته است.

همچنین سوئنسون می گوید: "این روند بی همتا ممکن است که کوتاه مدت باشد، اما سیاست آرامش جنگل را طی چند سال گذشته برای برزیل به همراه داشته است."

بر طبق اظهارات محققان، برجستگی از دست رفتن جنگل ها در مقیاس بزرگ در بسیاری از مناطق و کشورها از جمله؛ اندونزی، مالزی، کامبوج، پاراگونه و بولیوی واضح است؛ در نتیجه، نیاز به رشد مداخلات سیاسی مطرح می شود تا تولید کالای کشاورزی در مقیاس صنعتی را هدف قرار دهد.

کشاورزانی که در مقیاس کوچک فعالند در حد کمتری در پاکتراشی جنگل ها نقش دارند. کمن جی آستین (Kemen G Austin) ، مؤلف همکار این مقاله، می گوید: "یک مزرعه کوچک خانوادگی که محصولات روزانه و مواد غذایی مورد نیاز برای مصارف داخلی شان را تولید می کند، معمولاً عامل کمتر از 10 هکتار از اراضی است که هر ساله پاکتراشی می شود. این پاکتراشی های کوچک می تواند اثرات نسبتاً متوسطی بر تنوع زیستی، ارتباط با زیستگاه، ذخیره کربن، کیفیت آب، کنترل فرسایش و سایر خدمات حیاتی که اکوسیستهای جنگلی فراهم می کند، داشته باشد."

در مقایسه، زراعت در مقیاس صنعتی - از جمله رشد و پرورش دانه های روغنی گیاهی از جمله سویا برای بازار جهانی- عامل حدود 2 هزارو500 جریب از اراضی است که سالانه پاکتراشی می شود. این مطالعه همچنان که مقدار اراضی پاکتراشی شده افزایش می یابد، مقیاس و دامنه اثرات بالقوه زیست محیطی آن را نیز هشدار می دهد.

پانوشت:

1. مجله الکترونیکی که هر سه ماه یک بار منتشر می شود و کلیه تحقیقات علمی در تمام زمینه های علوم زیست محیطی را پوشش می دهد. (Environmental Research Letters)

2. Duke University

3. North Carolina

4. Maryland University

ترجمه: مهشید جلالیان