افزوده شدن 23 منطقه جدید به شبکه جهانی ذخیره‌گاه‌های زیست کره یونسکو

در اجلاس اخیر شورای بین‌المللی هماهنگی " برنامه انسان و زیست کره " ( MBA ) در پاریس، 23 سایت جدید که چهار مورد آن جزء مناطق ملی بوده است، به فهرست شبکه جهانی زیست کره افزوده شد.

به گزارش ایانا از یونسکو ، این موارد جدید در اجلاس شورای MBA که از 12 تا 15 ژوئن در پاریس برگزار شد، به فهرست قبلی افزوده شد.

این شورا همچنین با گسترش 10 ذخیره‌گاه و عوض کردن نام یک ذخیره‌گاه دیگر موافقت کرد؛ همچنین با درخواست بلغارستان و ایالات متحده برای خروج نام برخی از ذخیره‌گاه‌هایشان از فهرست جهانی موافقت شد.

ذخیره‌گاه‌های دوپکاتا، کامچیا کوپنا در بلغارستان و ذخیره‌گاه‌های جزایر آلوتین، بیور کریک، کورام، فریزر، اندروز، هوبارد بروک، نیوت ریج، سه خواهر، ویرجین آیلندز و چند مورد دیگر از ایالات متحده از فهرست خارج شدند.

" برنامه انسان و زیست کره " به‌عنوان یک اقدام علمی بین‌المللی برای تقویت رابطه بین مردم سراسر جهان و محیط زیست طبیعی شان در اوایل دهه هفتاد میلادی توسط یونسکو تدوین شد. ذخیره‌گاه‌های زیست کره، مکان‌هایی هستند برای آموزش توسعه پایدار که هدفشان برقراری پیوندی صلح‌آمیز بین تنوع زیستی، حفاظت از طبیعت و استفاده پایدار از منابع طبیعی است. این شورا که متشکل از 34 عضو برگزیده یونسکو است، سالانه مناطقی را به فهرست ذخیره‌گاه‌ها اضافه می‌کند.

ذخیره‌گاه‌هایی که امسال به این فهرست اضافه شده عبارت است از:

-ذخیره گاه زیست کره مونو (بنین): این منطقه که در جنوب غرب کشور واقع است، 9 هزار و 462 هکتار وسعت دارد و شامل اکوسیستم‌هایی از جمله درختان حرا، زمین‌های مرطوب، ساوانا و جنگل است. در اینجا تنوع زیستی قابل ملاحظه‌ای به چشم می‌خورد؛ گونه‌های مهمی همچون دوگونگ یا گاو دریایی، اسب آبی و دو گونه میمون در اینجا زندگی می‌کنند. تقریبا 180 هزار ساکن در این ذخیره‌گاه ساکن‌اند که بیشتر آنها از راه پرورش احشام، مزارع کوچک پالم و نارگیل و نیز ماهیگیری زندگی را می گذرانند.

-ذخیره گاه زیست کره مرزی مونو (مرز بنین با توگو): این ذخیره‌گاه واقع در بخش جنوبی بنین و توگو، 346 هزار هکتار وسعت دارد. این سایت، بین دشت‌های رسوبی، دلتا و ساحل رود مونو امتداد دارد. این منطقه شامل ذخیره‌گاه‌های ملی زیست کره بنین و توگو با نام مشترک است؛ در اینجا اکوسیستم‌هایی مانند جنگل‌های حرا، ساواناها، دشت‌های سیلابی، چندین تالاب و نیز جنگل به چشم می‌خورد که برخی از آنها مقدس هستند. این ذخیره‌گاه زیست کره، محل سکونت دو میلیون نفر است که فعالیت اصلی آنان کشاورزی در زمین‌های کوچک کشاورزی ( پالم روغنی و نارگیل)، چرای دام، جنگلداری و ماهیگیری است.

-ذخیره گاه زیست کره ساویگر (کاستاریکا): این منطقه در ساحل پاسیفیک مرکزی، در 190 کیلومتری سن خوزه قرار دارد. این زیست کره به لحاظ تنوع زیستی، ارزش بالایی دارد و 20 درصد از کل گیاهان، 54 درصد از پستانداران و 59 درصد از پرندگان این کشور را در خود جای داده است. تقریبا 500 هزار نفر در این منطقه زندگی می‌کنند که فعالیت اصلی آنان کشاورزی و دامداری است. تولید محصولاتی همچون سیب، انار و آووکادو در مناطق مرتفع جغرافیایی مهم است. طی سالیان اخیر اکوتوریسم رونق گرفته و منبعی برای رشد اقتصادی- اجتماعی در این منطقه شده است.

-ذخیره گاه زیست کره موئن (دانمارک): این ذخیره گاه شامل مجموعه‌ای از چند جزیره بزرگ و چند جزیره کوچک و دور افتاده در جنوب دریای بالتیک است که در حدود 45 هزار هکتار وسعت دارد. چشم اندازهای آن شامل مناطق جنگلی، علفزارها، تعدادی روستا، مزارع پراکنده و مناطق سکونت انسانی با جمعیتی در حدود 45 هزار نفر است. فعالیت اصلی در این منطقه، تجارت، کشاورزی، ماهیگیری و توریسم است.

-ذخیره گاه زیست کره مرزی لاسله- جاراگوا-باهوروکو-انریکوئیلو (جمهوری دومنیکن/ هائیتی)

این ذخیره گاه شامل ذخیره‌گاه‌های لاسله در هائیتی که در سال 2012 به عضویت درآمد و جاراگوا باهوروکو در جمهوری دومنیکن است که در سال 2002 به عنوان ذخیره‌گاه زیست کره شناخته شد. این دو ذخیره گاه کریدورهای زیست محیطی هستند که به واسطه یک مرز سیاسی و دولتی از هم جدا شده‌اند. به هم پیوستن این دو بخش می‌تواند باعث بهبود مدیریت محیط زیست شود.

-ذخیره گاه زیست کره مرزی باسکوئز دی پاز (اکوادور/ پرو): این سایت که در جنوب غرب اکوادور و شمال غرب پرو واقع است، در کل مساحتی در حدود یک میلیون و ششصد هزار هکتار را شامل می‌شود. این ذخیره‌گاه، مناطقی از کوهپایه‌های غرب آند، با ارتفاع جغرافیایی که به 3000 متر می‌رسد را شامل می‌شود که تنوع زیستی با درجه بالایی از بومزادی را پدید آورده است. این ذخیره‌گاه زیست کره دربرگیرنده جنگل‌های خشک اکوادور و پرو است که قلب منطقه بومزادی تومبز، یکی از مهمترین نقاط جهان به لحاظ تنوع زیستی را تشکیل می‌دهد. این منطقه 59 گونه بومی دارد که 14 مورد آن در معرض خطر قرار دارد. بیشتر 671 هزار ساکن این منطقه از راه دامداری و توریسم زندگی را می‌گذرانند.

-ذخیره گاه زیست کره جنگلی ماجنگ (اتیوپی): این ذخیره گاه واقع در غرب کشور، شامل جنگل‌های استوایی آفریقا در یکی از مناطق بسیار در معرض خطر در جهان است. همچنین چندین باتلاق در این منطقه وجود دارد. در طول‌های جغرافیایی بالاتر از 1000 متر، گیاهانی مثل بامبو می‌روید؛ در حالی که در مناطق پایین‌تر پوشش درختان پالم معمول است. این منطقه غنی به لحاظ تنوع زیستی، زیستگاه 550 گونه گیاهی، 33 نوع پستاندار، 130 گونه پرنده و جمعیتی در حدود 52 هزار نفر است.

-ذخیره گاه زیست کره جنگل سیاه (آلمان): این ذخیره‌گاه که در جنوب کشور واقع است، شامل رشته کوه‌های کم ارتفاع، جنگل‌های دست کاشت، یونجه‌زارهای کوهستانی و دشت‌های پست می‌شود. مساحت کلی این منطقه در حدود 63 هزار هکتار است که 70 درصد آن جنگلی است. 38 هزار نفر در این ناحیه زندگی می‌کنند که سنت های خود را حفظ کرده و تولیدات صنایع دستی آنها اهمیت دارد. توریسم پایدار در این منطقه با استقبال گسترده روبرو شده است.

-ذخیره گاه زیست کره سن مارکوس دی کولون (هندوراس): این سایت که مساحتی در حدود 57 هزار هکتار دارد در 12 کیلومتری مرز نیکاراگوئه در طول جغرافیایی 500 تا 1700 متر قرار دارد. تنوع زیستی مهم و حضور چندین گونه جانوری بومی از ویژگی‌های این ذخیره گاه است. 18 روستا با جمعیتی در حدود 26 هزار نفر در این منطقه قرار دارند. فعالیت اصلی آنان باغداری، تولید میوه و قهوه، پرورش گیاهان تزئینی، دامداری و تولید لبنیات است. این منطقه همچنین به خاطر تولید محصولات سراجی (کمربند، افسار، چکمه و غیره) مشهور است.

-ذخیره گاه زیست کره تپیلورا،ریو پوسادا و مونتالبو (ایتالیا): این ذخیره گاه واقع در ساردینیا مساحتی در حدود 140 هزار هکتار دارد و از غرب به مناطق کوهستانی و از شرق به یک باریکه مسطح و چند رودخانه و مناطق ساحلی محدود است. در حدود 50 هزار نفر در این منطقه که شامل کوهپایه مونتالبو است زندگی می‌کنند.

-ذخیره گاه زیست کره سوبو، کاتاموکی و اوکو (ژاپن): ویژگی این منطقه که بخشی از رشته کوه سوبو-کاتاموکی-اوکو است، کوه‌های سر به فلک کشیده آن است. 85 درصد از 243 هزار هکتار مساحت این منطقه پوشیده از جنگل است و یکی از مناطق مهم دارای تنوع زیستی در این کشور به شمار می‌رود. این منطقه کمتر از 100 هزار نفر جمعیت دارد که از طریق کشاورزی و استفاده از منابع جنگلی از جمله تولید چوب، پرورش قارچ شیتک و تولید زغال، زندگی را می گذرانند.

-ذخیره گاه زیست کره میناکامی (ژاپن): این منطقه شامل خط تقسیم کننده رودخانه‌های جزیره هونشو با محوری با ارتفاع 2000 متری است. تفاوت‌های مهم زیست محیطی بین بخش‌های شرقی و غربی، بین مناطق کوهستانی و مناطق مسطح، تنوع زیستی و فرهنگی متمایزی به وجود آورده است. بیش از 21 هزار نفر در این ذخیره گاه که حدود 91 هزار هکتار مساحت دارد زندگی می کنند؛ فعالیت اصلی آنان کشاورزی و گردشگری است.

-ذخیره گاه زیست کره آلتین امل (قزاقستان): این ذخیره‌گاه زیست کره همان پارک طبیعی ملی آلتین امل، یکی از مناطق حفاظت شده کشور است که در حفظ تنوع زیستی این منطقه بسیار اهمیت دارد. در این منطقه گیاهان بومی بسیاری وجود دارد. این منطقه شامل صحرا، جنگل های ساحلی و دشت های سیلابی رودخانه لی، جنگل‌های صنوبر و نیز باتلاق های نمک می شود. چهار هزار نفری که در این منطقه زندگی می کنند از راه کشاورزی و دامپروری و نیز اکوتوریسم و توریسم تفریحی زندگی را می‌گذرانند.

-ذخیره گاه زیست کره کاراتوا (قزاقستان): مساحت این ذخیره‌گاه واقع در بخش مرکزی مسیر کوهستانی کاراتائو، شاخه‌ای از رشته کوه‌های تین شان در شمال غرب، یکی از بزرگترین رشته کوه‌های جهان، به 151 هزار هکتار می‌رسد و جمعیت آن 83 هزار نفر است. این منطقه یک مجموعه بسیار مهم طبیعی برای حفاظت از تنوع زیستی تین شان غربی است. کاراتائو از نظر غنای گونه‌های بومی، در آسیای مرکزی در جایگاه نخست قرار دارد. اقتصاد این منطقه عمدتا بر دامپروری، کشاورزی، اکوتوریسم و توریسم تفریحی استوار است.

-ذخیره گاه زیست کره ایندوگی (میانمار): دریاچه ایندوگی بزرگترین منبع آب شیرین در میانمار است. این منطقه با مساحتی در حدود 133 هزار هکتار شامل یک دریاچه بزرگ با مناطق سرسبز شناور، جنگل باتلاقی و علفزارهای آبگیر فصلی می‌شود. تپه‌های اطراف دریاچه پوشیده از جنگل‌های نیمه استوایی پهن برگ و زیستگاه تعدادی از پرندگان و پستانداران از جمله پستانداران نخستین پایه است. مردم محلی بیشتر درآمد خود را از زمین‌های کشاورزی اطراف دریاچه کسب می کنند.

-ذخیره گاه زیست کره گادابجی (نیجر): این منطقه که مرکز کشور واقع است، یک میلیون و چهارصد هزار هکتار وسعت دارد و شامل جنگل نیمه برگ ریز نیمه استوایی که به جنگل پارانا آتلانتیک علیا هم معروف است می‌شود. این منطقه به خاطر تعداد زیاد گونه‌های بومی، غنای گونه ها و پوشش دست نخورده، یکی از مهم‌ترین اکوسیستم‌ها برای حفظ تنوع زیستی در مقیاس جهانی است. این ذخیره‌گاه، زیستگاه شکارچیانی مثل عقاب هارپی، جگوار، پوما و علف خواران بزرگی مانند خوک خرطوم دراز است. 450 هزار نفر به طور دایمی در این منطقه زندگی می‌کنند.

-ذخیره گاه زیست کره کاسترو ورده(پرتغال): این ذخیره گاه واقع در جنوب پرتغال در منطقه پشت ساحلی بایکسو آلنتجو، در حدود 57 هزار هکتار وسعت دارد. این منطقه دربرگیرنده مهم‌ترین استپ کاشت غلات در پرتغال و یکی از در معرض خطرترین چشم‌اندازهای روستایی در منطقه مدیترانه است. مقدار زیادی گیاهان بومی در این منطقه وجود دارد. 200 گونه پرنده از جمله پرندگان استپی مثل هوبره بزرگ و گونه‌های محلی همچون عقاب ایبریایی یکی از نادرترین پرندگان شکاری در جهان در این منطقه زندگی می کنند. در حدود هفت هزار و 200 نفر ساکن این منطقه از راه تولید وسیع غلات و دامداری زندگی را می‌گذرانند.

-ذخیره گاه زیست کره خاکاسکی (فدراسیون روسیه): بیش از 80 درصد این منطقه واقع در قلب قاره اوراسیا که به خاطر تنوع زیستی غنی‌اش مشهور است، پوشیده از کوه‌های تایگا است. این ذخیره‌گاه با مساحتی در حدود دو میلیون هکتار، 550 هزار ساکن دایمی دارد. مدیریت و کشاورزی پایدار در جنگل، زنبورداری و گردشگری مهم ترین فعالیت های مردم این منطقه است.

-ذخیره گاه زیست کره خلیج کیزلیار(فدراسیون روسیه): خلیج کیزلیار یکی از بزرگ ترین خلیج‌ها در دریای خزر و یکی از بزرگترین مسیرهای مهاجرت پرندگان در اوراسیاست.در این منطقه تنوع زیستی دریایی، ساحلی و استپی صحرایی از جمله جمعیت هایی از حیوانات در معرض انقراض، مانند فک خزری، بسیاری گونه‌های پرنده و ماهی خاویار وجود دارد. این منطقه با وسعت 354 هزار هکتار، 1600 نفر ساکن دایمی دارد که زندگی شان وابسته به ماهیگیری، استفاده از زمین (چرای دام و کاشت یونجه)، شکار و گردشگری است.

-ذخیره‌گاه زیست کره متسولا(فدراسیون روسیه): این منطقه که در مرز فنلاند واقع است، ذخیره‌گاه کوستوموشسکی را در بر می‌گیرد و شامل یکی از قدیمی‌ترین جنگل‌های بکر تایگای شمالی در شمال غرب روسیه می‌شود. حدود سه هزار نفر در این ذخیره‌گاه 345 هزار هکتاری زندگی می‌کنند. جنگل‌های تایگای شمالی برای زاد و ولد بسیاری از گونه‌های پرندگان حیاتی هستند. جمعیت ساکن این منطقه از راه جنگلداری، کشاورزی، ماهیگیری، شکار و جمع آوری فرآورده‌های غیر الواری جنگلی زندگی را می‌گذرانند.

-ذخیره گاه زیست کره مرزی آلتای بزرگ (فدراسیون روسیه/ جمهوری قزاقستان): این ذخیره‌گاه شامل ذخیره گاه زیست کره کاتونسکی (فدراسیون روسیه که در سال 2000 نامگذاری شده) و ذخیره‌گاه کاتون کاراگای (قزاقستان، که در سال 2014 نامگذاری شده)است. این منطقه با مساحتی بیش از 1.5 میلیون هکتار برای دامداری، چرا، پرورش گوزن قرمز، کشت علوفه و زنبورداری استفاده می‌شود. توریسم، شکار، ماهیگیری و جمع‌آوری فراورده‌های غیر الواری نیز در اینجا رواج دارد.

-ذخیره‌گاه زیست کره باکو پودوناولیه (صربستان): این منطقه با مساحتی در حدود 176 هزار هکتار، مناطق رسوبی دشت دانوب مرکزی را در بر می‌گیرد. این ذخیره گاه مرکب از دشت‌های سیلابی تاریخی و چشم‌اندازهای ساخت دست بشر است که کشاورزی و سکونت انسان بر آن اثر گذارده است. این دشت سیلابی شامل جنگل‌های آبرفتی، باتلاق، نیزار، زیستگاه‌های آب شیرین، زمین های مرطوب آبرفتی و نیز جنگل‌های حفاظت شده در برابر سیل است. فعالیت عمده 147 هزار ساکن این منطقه، کشاورزی، جنگلداری و فعالیت‌های صنعتی است.

-ذخیره‌گاه زیست کره گاردن روت (آفریقای جنوبی): این منطقه با مساحتی حدود 700 هزار هکتار و جمعیتی بیش از 450 هزار نفر، بخشی از منطقه به لحاظ تنوع زیستی مهم کیپ فلوریستیک است. خور نیسنا در حفظ تنوع زیستی منطقه اهمیت بسیار زیادی دارد. ویژگی بخش شرقی این ذخیره‌گاه زیست کره، وجود سرزمین‌های مرطوبی است که فعالیت‌های کشاورزی و توسعه شهری می‌‎تواند اثری منفی بر آن داشته باشد. گونه‌های جانوری موجود در این منطقه، شامل پستاندارانی همچون فیل، کرگدن و بوفالو می‌شود.

-ذخیره گاه زیست کره جبل الدیر(سودان): این ذخیره گاه در منطقه الدیر شامل درخت‌زارهای ساوانای خشک، اکوسیستم‌های جنگلی و شبکه‌ای از رودخانه‌هاست. این منطقه یکی از آخرین مناطق باقیمانده با تنوع زیستی غنی در کوردوفان شمالی نیمه خشک است. این سایت 112 گونه گیاهی دارد که بیشتر آن گیاهان دارویی و معطر است. همچنین 220 گونه پرنده و 22 نوع پستاندار و خزنده در آنجا زندگی می‌کنند.

-ذخیره گاه زیست کره مونو (توگو): این منطقه شامل 203 هزار هکتار در جنوب شرق کشور و دربرگیرنده چندین اکوسیستم ساحلی (جنگل های حرا، سرزمین های مرطوب، جنگل و دشت های سیلابی) است و نیز زمین های کشاورزی که برای تولید روغن پالم و نارگیل در ابعاد کوچک استفاده می شود در این منطقه وجود دارد. همچنین دامداری و ماهیگیری در آنجا رواج دارد. وجود جنگل ها و تک درخت های مقدس گواهی است بر زنده بودن شعائر سنتی در این ذخیره گاه زیست کره که حدود یک میلیون و هشتصد هزار نفر جمعیت دارد.

ذخیره‌گاه‌های گسترش یافته :

-ذخیره گاه زیست کره فیتزجرالد (ذخیره گاه زیست کره پارک ملی رودخانه فیتزجرالد سابق در استرالیا که گسترش یافته و نام آن عوض شده است): این منطقه که در ایالت وسترن استرالیا واقع است در اصل در سال 1978 به عنوان ذخیره گاه شناخته شد. با گسترش این ذخیره‌گاه اکنون مساحتی در حدود یک میلیون و 530 هزار هکتار را شمال می‌شود. اکوسیستم های اصلی آن شامل مناطق جنگلی، حوضه‌های رودخانه‌ای، رشته کوه‌های کم ارتفاع، سرزمین‌های مرطوب و مصب رودخانه‌ها می‌شود.

-ذخیره‌گاه زیست کره بالکان مرکزی (بلغارستان): ذخیره‌گاه جدید واقع در مرکز کشور، چهار ذخیره‌گاه زیست کره موجود را در بر می‌گیرد: استنتو، تساریچینا، جندما و بوآتین؛ همه این مناطق در سال 1977 به عنوان ذخیره‌گاه زیست کره معرفی شدند. این ذخیره‌گاه جدید شامل پارک ملی بالکان مرکزی است و گونه‌های نادر و در معرض خطر حیات وحش در آن زندگی می‌کنند. مهم‌ترین جنگل راش قدیمی در کشور در این منطقه واقع است که شامل 71 درصد از پارک ملی می‌شود. فعالیت‌های اصلی در اینجا چرای دام و گردشگری پیاده است. مساحت کل این منطقه 369 هزار هکتار با جمعیتی در حدود 129 هزار نفر است.

-ذخیره گاه زیست کره اوزونبوژداک (بلغارستان): در این منطقه که حدود 78 هزار هکتار وسعت دارد و در سال 1977 به عنوان ذخیره گاه زیست کره شناخته شده، سه هزار و 700 نفر زندگی می‌کنند. چشم‌انداز این منطقه با جنگل‌های معتدل و همیشه سرسبز، یکی از نقاط دیدنی قاره اروپاست. پارک ملی استراجا که به لحاظ تنوع زیستی بسیار غنی است و نیز غارهای کارست در این ذخیره‌گاه قرار دارند.

-ذخیره گاه زیست کره سربارنا (بلغارستان): این ذخیره‌گاه که در سال 1977 به این عنوان دست یافت، در شمال شرق این کشور واقع است و مساحتی در حدود 52 هزار هکتار با جمعیتی حدود 61 هزار نفر دارد. تنوع زیستی در این ذخیره‌گاه بالاست. اکنون این ذخیره‌گاه گسترش یافته و شهرداری سیلیسترا که میزبان رویدادهای فرهنگی و فستیوال های سنتی مختلف است را نیز در بر می‌گیرد.

-ذخیره‌گاه زیست کره مانو (پرو): این منطقه در سال 1977 ذخیره گاه زیست کره شده و بین مناطق کوسکو و مادر دی دیوس واقع است. در این منطقه تنوع اکوسیستم ها فراوان است و از علفزارهای مرتفع تا جنگل‌های بارانی استوایی و جنگل های ابر در اینجا به چشم می‌خورد. این ذخیره‌گاه تقریبا همه اکوسیستم‌ها، گیاهان و جانوران بخش پرویی آمازون را در خود دارد. اکنون مساحت این ذخیره‌گاه از یک میلیون و 880 هزار هکتار به 2 میلیون و 400 هزار هکتار رسیده است.

-ذخیره‌گاه زیست کره دریاچه‌های ماسوری (گسترش یافته ذخیره‌گاه سابق با نام دریاچه لوکناجنو در لهستان): این ذخیره‌گاه در اصل در سال 1976 نامگذاری شد و در شمال لهستان واقع است. پیش از این یک هزار و 400 هکتار داشت اما اکنون مساحت آن به بیش از 58 هزار هکتار رسیده است و در حدود 83 هزار نفر در آن سکونت دارند.

-ذخیره‌گاه زیست کره ماریسماس دل اودیل (اسپانیا): در اصل در سال 1983 نامگذاری شده و خلیج کادیز در بخش جنوب غرب شبه جزیره ایبریا واقع است. مساحت این ذخیره‌گاه از حدود 7 هزار هکتار به بیش از 18 هزار هکتار افزایش یافته و اکنون 33 هزار و 700 نفر در آن سکونت دارند. این منطقه شامل مصب رودخانه اودیل در استان هوئولوا و نیز یک باریکه ساحلی می‌شود.

-ذخیره‌گاه زیست کره دریاچه مانیارا (تانزانیا): این ذخیره‌گاه که در سال 1981 نامگذاری شده در بریدگی دره شرق آفریقا واقع است؛ مساحتی حدود 346 هزار هکتار و جمعیتی بیش از 257 هزار نفر دارد. شامل دریاچه پارک ملی مانیارا و منطقه حفاظت شده حیات وحش بورونگه می‌شود؛ تاریخچه آن به حضور گله داران قبیله ماسای در قرن هجدهم برمی‌گردد. گونه‌های جانوری بسیاری مثل کفتار خالدار و اسب آبی و نیز چند گونه در معرض خطر در این منطقه زندگی می‌کنند.

-ذخیره گاه زیست کره سرنگتی-نگورونگورو (تانزانیا): این منطقه مساحتی در حدود 4 میلیون و چهارصد هزار هکتار را در بر می‌گیرد و در اصل در سال 1981 به عضویت ذخیره‌گاه‌های زیست کره درآمد. این ذخیره‌گاه شامل پارک ملی سرنگتی و منطقه حفاظت شده نگورونگورو در شمال تانزانیا است. در این منطقه، یک میلیون و پانصد هزار گوزن یالدار، 900 هزار غزال تامپسون و 300 هزار گورخر زندگی می کنند. زرافه، کرگدن سیاه، بز کوهی و پستانداران اولیه نیز در آنجا زندگی می کنند. علف خواران غذای مورد نیاز پنج درنده اصلی یعنی شیرها، پلنگ ها، یوزپلنگ ها، کفتارهای خالدار و سگ های وحشی را تامین می کنند. این ذخیره گاه همچنین زیستگاه قوم بومی ماسایی است. صنعت توریسم در این منطقه به سرعت رو به رشد است.

-ذخیره گاه زیست کره اوسامبارای شرقی (تانزانیا): این منطقه که شامل اکوسیستم‌های جنگلی است و بخش‌هایی از جنگل‌های استوایی را در بر می‌گیرد که رشته کوه‌های شرقی را شکل می‌دهد، یکی از 35 نقطه مهم تنوع زیستی در جهان است. این کوه‌ها منبع آبی مهمی را برای جوامع همجوار و شهر تانگا فراهم می‌سازد. این ذخیره‌گاه با مساحت 99 هزار و 483 هکتار و جمعیتی در حدود 185 هزار نفر، گونه‌هایی همچون جغد عقابی اوسامبارا و بنفشه آفریقایی را در خود جای داده است.

دو ذخیره گاه زیست کره کمربند سبز سائو پائولو و ماتا آتلانتیکا که تا کنون تحت نام ماتا آتلانتیکا شناخته می‌شدند از این پس، دو ذخیره گاه جداگانه به حساب می‌آیند.

ترجمه: محسن حدادی

L-960328-03