Iranian Agriculture News Agency

رونق کشاورزی پاراگوئه، یک پارادوکس در مقابل مسئله سوءتغذیه این کشور

پاراگوئه کشوری است که از رونق اقتصادی خود و تبدیل شدن به یک صادرکننده عمده غذا، در سال های اخیر لذت می برد، اما درحالیکه بخش کشاورزی آن، سود زیادی کسب می کند، این بخش هم چنین توجهات را به سمت یک چیز متضاد در این سرزمین فراوانی جلب می کند: مشکل گرسنگی و سوء تغذیه.

رونق کشاورزی پاراگوئه، یک پارادوکس در مقابل مسئله سوءتغذیه این کشور

پاراگوئه کشوری است که از رونق اقتصادی خود و تبدیل شدن به یک صادرکننده عمده غذا، در سال های اخیر لذت می برد، اما درحالیکه بخش کشاورزی آن، سود زیادی کسب می کند، این بخش هم چنین توجهات را به سمت یک چیز متضاد در این سرزمین فراوانی جلب می کند: مشکل گرسنگی و سوء تغذیه.

به گزارش ایانا ازوبسایت "امرکا سی.جی.تی.ان"، در طول تنها ۲۰ سال، پاراگوئه از وارد کننده غذا بودن به یک صادر کننده عمده محصولات کشاورزی تبدیل شد. براساس آمار انجمن کشاورزان این کشور، پاراگوئه اکنون در رتبه چهارم بزرگترین صادر کننده سویا و رتبه ششم ذرت است و هم چنین حجم قابل توجهی گندم به فروش می رساند.

رئیس انجمن کشاورزان عمده کشور می گوید تولید غلات از ۲ میلیون تن در سال ۱۹۹۱، امسال به ۱۷ میلیون تن رسید.

هکتور کریستالدو، نماینده انجمن کشاورزان پاراگوئه می گوید: "ما موفق به افزایش بالای تولیدات کشاورزی بدون اشغال زمین های بیشتر شدیم. در ۲۶ سال اخیر، تولیدات بیش از ۷ برابر شده است در حالیکه زمین های کشاورزی مورد استفاده تنها دوبرابر شده اند. این کار باید با فناوری و کارایی بیشتر صورت گیرد."

افزایش در تولیدات همچنین باعث رونق گرفتن صنایع محلی نیز شده است- کارخانه هایی که سویا را برای صادرات فرآوری می کنند و همچنین از گندم محلی آرد و پاستا برای بازار داخلی تهیه می کنند.

سرمایه گذاری سنگین در کشاورزی، پاراگوئه را به یک تولید کننده و صادر کننده عمده غذا که ده ها میلیون نفر در سراسر دنیا را تغذیه می کند تبدیل کرده است. با این حال، درون کشور گرسنگی و سوء تغذیه همچنان یک مسئله هستند.

در کلینیکی در اطراف شهر آسونسیون متخصصان کودکان و تغذیه با فراهم کردن اطلاعات مهم در کنار بسته ی هفتگی غذا، به خانواده ها کمک می کنند تا با سوء تغذیه بجنگند.

نادیا کوئینتانا، متخصص تغذیه در موسسه کونین می گوید: "حدود ۱۵ درصد از کودکان پاراگوئه از سوء تغذیه رنج می برند و این در صورتی است که کودکان گروه های بومی را حساب نکنیم. براساس تخمین سازمان ملل، اگر ما قبیله های بومی را نیز در نظر گیریم ۴۵ درصد کودکان پاراگوئه در معرض خطر گرسنگی یا سوء تغذیه قرار دارند. اما مشکل کمبود غذا نیست. مشکل در اینجا فقر و کمبود کار و تحصیلات است وتهیه مسکن بسیار بی ثبات است."

یک قانون پیشنهادی بحث برانگیز که تحت مذاکرات پارلمانی است، ۱۵ درصد مالیات بر صادرات سویا، ذرت و گندم اعمال خواهد کرد. هواداران آن می گویند که درآمد دولت برای تامین مالی برنامه ها برای کمک به تغذیه مردم فقیر ضروری است.

فرناندو فاچتی سناتور پاراگوئه می گوید: "هیچ کس نمی خواهد مالیات بیشتری بپردازد اما ما باید این را در نظر بگیریم که تولید سویا ستون فقرات اقتصاد ماست. بنابراین واضح است که از این بخش است که ما نیاز داریم بیشتر منابع مالی برای تامین مالی تعهدات اجتماعی کشور را بدست می آوریم."

اما تولید کنندگان غلات می گویند که این گونه مالیات ها موفقیتی را که آن ها کسب کرده اند تهدید می کند و کشاورزان پاراگوئه نمی توانند مالیات دیگری پرداخت کنند و همچنان یک صادر کننده قوی باقی بمانند.

دیدریش هیدربند که یک کشاورز است می گوید: "ما در حال حاضر مانند سایرین مالیات می پردازیم. ما مالیات درآمد، ارزش افزوده و هم چنین مالیات های غیر مستقیم مانند مالکیت زمین و مالیات شهر را می پردازیم. اکنون یک مالیات دیگر؟ نه، ما نمی توانیم آن را پرداخت کنیم."

توسعه کشاورزی پاراگوئه کلیدی برای رشد اقتصادی این کشور در سالهای اخیر بوده است. اکنون این چالش برای کشور شناخت چگونه به تعادل رساندن نیازهای این صنعت پررونق با گرسنگی شهروندان فقیر آن است.

مترجم: بهاران پدرام

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید