اجرای تکنولوژی ساده تصفیه آب در داکا با حمایت بانک جهانی
یک پژوهشگر آمریکایی با کمک بانک جهانی، سیستم ساده و کم هزینهای را برای تصفیه آب در مناطق فقیر نشین پایتخت بنگلادش طراحی و اجرا کرده است.
یک پژوهشگر آمریکایی با کمک بانک جهانی، سیستم ساده و کم هزینهای را برای تصفیه آب در مناطق فقیر نشین پایتخت بنگلادش طراحی و اجرا کرده است.
به گزارش ایانا از وبلاگ بانک جهانی ، خانم امی پیکرینگ ( Amy Pickering ) پژوهشگری که اکنون استاد دانشگاه تافتز (Tufts University) است، اخیرا با حمایت بانک جهانی، یک پروژه کلر زنی آب را در پایتخت بنگلادش اجرا کرده است. او میگوید: "این سختترین پروژهای است که تا کنون انجام داده ام."
آب سالم در داکا و دیگر شهرهای پرجمعیت این منطقه که آلودگی باکتریایی آن میتواند منجر به اسهال شدید شود و به رشد و سلامت کودکان آسیب بزند، معضل مهمی است. از نظر پیکرینگ که متخصص کیفیت آب و بیماری اسهال است، یافتن یک تکنولوژی تصفیه آب که بتواند بدون برق در هوای بسیار گرم داکا کار کند، چالش اساسی بود.
پیکرینگ با همکاری استفن لابی از دانشگاه استنفورد، یک دستگاه تصفیه کننده جدید را آزمایش کرد که برای تولید آب سالم، به طور خودکار میزان کمی کلر را آزاد میکند. این تصفیه کنندهها در نقاط مهمی نصب شده اند که در آنجا معمولا از پمپ دستی برای برداشت آب استفاده میشود؛ هر یک از این پمپها آب 10 تا 100 خانواده را تامین میکنند.
این مطالعه شاهد گویایی است که چگونه میتوان از یک ابزار ساده و کم هزینه برای تصفیه آب در مناطق پرجمعیت شهری که با کمبود منابع قابل اتکای انرژی مواجهند استفاده کرد.
پیکرینگ اخیراً در گفتوگویی درباره مشکل لولههای آب در داکا، مساله آب سالم و اینکه هر بار میخواهد شیر آب را باز کند به چه فکر میکند صحبت کرده است.
چرا به جای اینکه یک راه حل متمرکز قبل از اینکه آب وارد این پمپها شود فکر کنید بر مساله مکانهای برداشت آب - پمپها یا شیرهای آب در مناطق پرجمعیت- متمرکز شدید؟
در بسیاری از مناطق شهری در کشورهای در حال توسعه، آب کافی برای جوابگویی به نیازها وجود ندارد. بنابر این در ساعات مختلف، آب به مناطق مختلف فرستاده میشود. از آنجا که سیستم همیشه تحت فشار نیست، آلودگی و فاضلاب وارد شبکه میشود. بنابراین نمیتوان یک راه حل متمرکز طراحی کرد.
روشهای تصفیه منطقهای چگونه است و فرق آن با روشهای قبلی در چیست؟
خانوادههایی هستند که از منبع آب مشترک استفاده میکنند؛ برای آن ها از روش تصفیه در محل، استفاده میشود که چندان کارآمد نیست. سه برنامه وجود دارد که به خانوادهها اجازه میدهد کلر مورد نیاز برای تصفیه آب را خودشان به صورت دستی اضافه کنند اما این برنامه برای کسانی است که کلر مورد نیاز را خودشان تهیه میکنند، میزان درست را خودشان برآورد میکنند و به یاد دارند که هر روز به آب کلر بزنند. ما میخواستیم روشی را امتحان کنیم که به صورت خودکار، کلر را به آب اضافه کند و به کمترین تلاش نیاز داشته باشد. بدین ترتیب، مردمی که ظرفهای خود را پر آب میکنند، لازم نیست برای تصفیه آن کاری انجام دهند. محصول نهایی، آب تصفیه شده است که از شیر جاری میشود.
این فرآیند چگونه بود؟
این پروژه کل سیستم را دگرگون کرد و کار بسیار سخت تر از آن بود که فکر میکردم. در آغاز فکر میکردم میتوانیم از تکنولوژیهای موجود، یکی را انتخاب و آن را بومی سازی کنم. اما هیچ سیستمی نبود که بدون برق، در دمای بالا و در شرایط بارانهای سیلابی در بنگلادش کار کند. ما در نهایت با یک شرکت ایرلندی به اسم مدنتک تماس گرفتیم. آن ها قبلا یک دستگاه کلر زنی به آب برای حیوانات ساخته بودند و قصد داشتند آن را برای استفاده انسانی مناسب سازی کنند؛ ما با آن ها همکاری کردیم که سیستم خود را ارزیابی کنند. این یک سیستم بسیار ساده است که نیاز به برق ندارد.
آیا ساکنان تمایل دارند یا میتوانند هزینه آن را بپردازند؟
این ارزیابی باعث شد درباره همین مساله فکر کنیم. در یکی از مناطق مطالعه، محل برداشت آب ، عمومی بود اما در دومی در یک ساختمان خصوصی واقع بود. بنابر این ما روی پروژه دیگری کار کردیم تا ببینیم صاحبان منازل چقدر تمایل دارند برای آب سالم هزینه کنند. ما شروع به بازاریابی کردیم و به صاحب خانهها نشان دادیم که آنها میتوانند هزینههای خود را با افزایش اجاره خانه جبران کنند. اکنون به نظر میرسد صاحب خانهها حاضرند سالی 50 دلار برای این خدمت، هزینه کنند. ما هنوز برآورد دقیقی از هزینه کلی نصب و راه اندازی تصفیه کننده آب نداریم اما فکر میکنم 50 دلار، بخش عمده هزینه را پوشش میدهد.
چطور صاحب خانهها را علاقه مند کردید؟
ما مجبور بودیم آنها را متقاعد کنیم که آب کلر زده سالم است و اینکه در تمام کشورهای در حال توسعه استفاده میشود. ما آزمایشهای طعم آب را انجام دادیم تا ببینیم طعم کلر تا چه میزان قابل تشخیص است زیرا نمیخواسیتم ساکنان، به خاطرطعم کلر از این طرح منصرف شوند.
کار بعدی شما چیست؟
ما قصد داریم در اواخر تابستان، نتایج تحقیق خود را به دولت بنگلادش و دیگر سازمانهایی که در زمینه دسترسی به آب سالم کار میکنند، ارائه کنیم به این امید که آن ها به این سیستم علاقه مند شوند. همچنین قصد داریم پروژه خود را به ایستگاههای آب کنارجادهای در کنیا توسعه دهیم و به عنوان یک الگوی کارآمد در دیگر کشورها شناخته شویم.
پرسش آخر اینکه، آیا این اقدامات باعث شده به آبی که مینوشید بیشتر فکر کنید؟
این تحقیق، قطعا آگاهی من را نسبت به کیفیت و امنیت آب، حتی در شهر خودم افزایش داد. در کشورهای توسعه یافته، آبهای عمومی معمولا سالم هستند، با این حال آلایندههایی مثل سرب در آن ها وجود دارد؛ من گاهی که بچه هایم از آن آبها مینوشند، احساس نگرانی میکنم. خدا را شکر میکنم که میتوانم به آشپزخانه بروم و یک لیوان آب سالم بنوشم./
ترجمه: محسن حدادی
L
دیدگاه تان را بنویسید