روند رو به افزایش تولید کشاورزی در کشور 72 ملت/ هند، به کشوری صادرکننده تبدیل شده است/ با وجود چالش‌ها؛ کشاورزی ​​بر پایه خوداتکایی رقم خورده است

از زمان استقلال هند، تولید دانه های غذایی این کشور بیش از پنج برابر افزایش یافته و به حدود 273 میلیون تن در سال های 2016-17 می رسد. به طوری که این کشور تا حدود زیادی به خوداتکا دست یافته و طی 70 سال گذشته خود را از وضعیت یک کشور وارد کننده به یک صادر کننده تبدیل کرده است.

به گزارش ایانا از سایت "د هیندو بیزنس لاین"، علیرغم این پیشرفت، بخش کشاورزی با چالش های عمده ای مواجه است، چراکه بازده به دلیل اندازه متوسط زمین های زراعی و تغییرات اقلیمی کاهش می یابد.

این در حالی است که تصویب انقلاب سبز در دهه 1960، باعث انگیزه برای تولید دانه های غذایی در کشور شد و پس از آن تا حد زیادی کشور وابسته به واردات بود تا بتواند جوابگوی تقاضا باشد. افزایش پوشش آبیاری، همراه با تصویب دانه های بهبود یافته و هیبریدی به طور عمده منجر به افزایش تولید مواد غذایی شد.

در حالی که متوسط ​​عملکرد غلات مانند برنج و گندم از دهه 1970 بیش از دو برابر شده، اما هنوز هم پایین تر از میزان کشورهایی همچون چین و ایالات متحده است. رشد دیررس در عملکرد پالس و دانه های روغنی همچنان نگران کننده است. در عین حال عملکرد پنبه از سال 2001 با معرفی دانه های اصلاح شده ژنتیکی بیش از دو برابر شده است.

در اوایل دهه 1950، میزان آبیاری حدود 18 درصد از مناطق را پوشش داد، که اکنون بیش از 50 درصد افزایش یافته است. با این وجود ، وابستگی کشاورزی هند به مونسون جنوب غربی (باران های موسمی) همچنان زیاد است و میزان خروجی در معرض هرگونه تغییرات الگوی بارندگی سالانه قرار دارد.

سهم کشاورزی در تولید ناخالص داخلی کشور، در اوایل دهه 1950 حدود 53 درصد بود و اکنون حدود 15 درصد است. با وجود این شیب، بیش از نیمی از جمعیت روستایی در هندوستان برای معاش خود همچنان به کشاورزی همچون بخش لبنیات و طیور وابسته هستند.

در سال های اخیر، میزان سرانه دسترسی روزانه به دانه های غذایی (از جمله غلات و پالس ها) کمتر از 500 گرم بوده است. با توجه به برآوردهای پیش بینی شده برای سال 2017، سرانه دسترسی روزانه به دانه های غذایی حدود 485.4 گرم تخمین زده می شود. این میزان تقریبا شبیه روند در دهه های 1960 و 1970 است. به طوری که در سال 1961، سرانه دسترسی روزانه غذایی 468.7 گرم و در سال 1971، 468.8 گرم بود.

اگر چه در سال های اخیر هند به عنوان صادرکننده تولید مواد غذایی - به طور عمده برنج، پنبه، میوه و سبزیجات - شناخته شده ، اما همچنان وارد کننده روغن های خوراکی باقی مانده است، چراکه تولید دانه های روغنی هنوز پایین تر از تقاضای داخلی است.

هزینه های کشت

در همین راستا، افزایش هزینه های کشت و نبود قیمت های سودآور، مشکلاتی را برای کشاورزان کوچک و متوسط ​​به وجود آورده است. همچنین مسئله کمبود نیروی کار و افزایش دستمزد، باعث شده تا کشاورزان هندی به سمت مکانیزاسیون روی بیاورند.

این درحالی است که کشاورزان از دانه های غذایی به سمت محصولات با ارزش بالا از قبیل میوه ها و سبزیجات متنوع و ارقام هیبریدی و پربازده پیش می روند و در عین حال پذیرش فناوری نیز رو به افزایش است.

کشاورزی ارگانیک

همچنین در چند سال گذشته، مفاهیمی همچون کشاورزی ارگانیک مورد توجه قرار گرفته است. به نظر می رسد که دانه های فراموش شده از قبیل ارزن- که سرشار از مواد مغذی است و نیاز به آب کمتری دارد - در میان کشاورزان و مصرف کنندگان جای خود را باز کند. درحالی که تقاضا برای غذاهای مغذی و ارگانیک افزایش یافته است.

بررسی اقتصادی 2016-17 نشان می دهد که برای حل چالش های کشاورزی باید بهره وری افزایش یابد، که عمدتا با افزایش پوشش سیستم های مقرون به صرفه آبیاری مانند سیستم های آبیاری میکرو و دسترسی مستقیم به نهاده ها، می تواند به دست آید.

ترجمه: فرحناز سپهری